Όταν τα δάκρυα κυλούν....

Ο δεσμός της αγάπης μεγαλώνει όταν τα δάκρυα μπορούν να κυλήσουν μέσα στην αποδοχή!Τα δάκρυα είναι για την καρδιά ό,τι το σαπούνι για το σώμα.

Ας θυμηθούμε όλοι εμείς οι γονείς ότι δεν έχουμε τη δύναμη να προστατεύσουμε τα παιδιά μας από τα συναισθηματικά τραύματα. Μπορούμε όμως να  βοηθήσουμε τα παιδιά να τα θεραπεύσουν, παρέχοντάς τους ένα ασφαλές περιβάλλον για  να εκφράσουν ανεμπόδιστα τα πληγωμένα τους συναισθήματα. Αυτό που έχει ανάγκη το πληγωμένο παιδί δεν είναι η συμβουλή («την άλλη φορά να προσέχεις») ή η υποβάθμιση («δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου για να κάνεις έτσι»), αλλά η τρυφερή  παρουσία του ενήλικα που είναι πρόθυμος να το ακούσει αληθινά, χωρίς κριτική, ενθαρρύνοντάς το να απελευθερώσει τον πόνο, το θυμό, την απογοήτευση.

Το κλάμα είναι ίσως ο πιο λυτρωτικός μηχανισμός απελευθέρωσης του πόνου. Τα δάκρυα ξεπλένουν τους καημούς της καρδιάς, επιτρέποντας σε σώμα και νου να αποβάλλουν τις ορμόνες του άγχους και να ανακτήσουν τη χαμένη ισορροπία τους. Αν σταματήσουμε τη ροή του  κλάματος – πιστεύοντας λανθασμένα ότι βοηθάμε το παιδί να νιώσει καλύτερα – επεμβαίνουμε στην αυθόρμητη  θεραπευτική διαδικασία, αφήνοντας μετέωρο μέσα του το επώδυνο συναίσθημα. Το μπλοκάρισμα αυτό παραμένει «έλκοντας» σταδιακά, με το πέρασμα του χρόνου, και άλλα ανέκφραστα συναισθήματα, δημιουργώντας μια εστία συσσωρευμένου πόνου, που μπορεί να ενεργοποιηθεί και με μια φαινομενικά  ασήμαντη αφορμή.Γι΄ αυτό, την επόμενη φορά που το παιδί μας θα βάλει τα κλάματα, ας του προσφέρουμε μια αγκαλιά για να το “ευχαριστηθεί”! Και ας του εξηγήσουμε μετά ότι «τα δάκρυα είναι για την καρδιά ό,τι το σαπούνι για το σώμα». Ο δεσμός της αγάπης μεγαλώνει όταν τα δάκρυα μπορούν να κυλήσουν μέσα στην αποδοχή.